шыбжықторғай

зат. зоол. сөйл. Шақшақай. Әлгібір сыбырлақ сорлы әбден зықысы кетіп, әрі жұрттан қысылып, ін аузындағы ш ы б ж ы қ т о р ғ а й д а й қылп-қылп етіп өкініп отырады (З.Қабдолов, Менің Әуезовім, 208).